25 september – Edenbridge

Hever Castle is niet echt een kasteel, al lijkt het er wel op. Het is eigenlijk een luxe, laatmiddeleeuws landhuis in Tudor-stijl. Hier woonde vroeger de familie Bullen. Een naam die je waarschijnlijk niets zegt. Dat vond de beruchtste dochter van dit geslacht ook. Zij bracht hier haar jeugd door voordat ze tijdelijk naar Frankrijk verhuisde en haar naam veranderde in Boleyn. Dat klinkt al stukken beter. Niettemin liep het met slecht met haar af.
Reden van haar snelle klim op de sociale ladder (en van haar fatale val er weer vanaf) was dezelfde Hendrik de Achtste, die in onze verslagen al een paar maal eerder opdook. Om haar zwoer hij de katholieke kerk af zodat hij van vrouw nummer één kon scheiden. Gek was hij op Anne en dus werd ze echtgenote nummer twee. Maar de felbegeerde zoon bleef uit. En daarmee was de koek op. Anne verloor haar hoofd, en zo ook haar broer. De rest van de familie viel in ongenade en raakte alles kwijt. Alleen Mary, dat ándere Boleyn meisje, dat naar alle waarschijnlijkheid Hendrik’s enige overlevende zoon baarde (maar buitenechtelijk, dus die telde niet mee), kwam nog goed weg maar mocht de rest van haar leven in armoede slijten.
Vrouw nummer drie gaf Hendrik de felbegeerde opvolger, maar deze haalde de volwassenheid niet. Ze was zo slim om in het kraambed al te sterven, dat scheelde een tochtje naar het schavot.
Hever Castle werd later, hoe ironisch, aan vrouw nummer vier meegegeven van wie hij na een huwelijk van een halfjaar scheidde omdat hij haar zo lelijk vond.
Vrouw nummer vijf was een nichtje van Anne, en net zo mooi. Maar ook zij viel in ongenade, en ook zij verloor haar hoofd.
Echtgenote nummer zes werd Hendrik fataal. Na drie jaar huwelijk overleed hij.
Toch was het uiteindelijk Anne die triomfeerde. Haar dochter Elizabeth werd de grootste monarch die Engeland ooit kende.

In een lange gallerij hangen portretten van alle spelers in dit toneelspel. En er staan wassen beelden van de hoofdpersonen. Hoewel het verhaal mij bekend is, is het toch boeiend er nu de gezichten erbij te zien. De échte, niet die uit de vele films die over deze periode zijn gemaakt.

En het kasteel zelf? Dat viel in handen van een rijke Amerikaan die het liet restaureren in een stijl waarvan hij vond dat het bij die tijd hoorde. Mijns inziens werd het kasteel het grootste slachtoffer, maar indrukwekkend is het wel.

Hoe anders is Tunbridge Wells. Daar sluiten we de dag af onder Victoriaanse zuilenrijen met allerlei snoezige winkeltjes. Ziet er ook Amerikaans uit (denk aan het diepe zuiden van Gone with the Wind). En er is niet eens een Amerikaan aan te pas gekomen…..