Zaterdag 20 september – Constantine

Vandaag wordt er weer één van de botanische soort. We gaan twee tuinen bezoeken, hoewel de eerste eigenlijk niet zo mag worden genoemd. In een voormalige afgraving is een park gemaakt rond het thema groen en duurzaam. Twee enorme kassen, die nog het meest doen denken aan gigantische insectenogen en het geheel een buitenaards aanzien geven, domineren het hele complex. In de ene ervaar je de geuren en kleuren van het tropisch regenwoud. In de tweede wordt de gematigde zone zoals je die aantreft rond de Middellandse zee nagebootst. Hier loop je tussen de olijf-, kurk en citrusbomen die dit klimaat karakteriseren. Vooral wordt duidelijk gemaakt wat het belang van planten is voor ons voortbestaan en wat de gevolgen van de milieu- en klimaatproblematiek zijn. Veel van wat men hier vertelt, is ons al bekend. Het lot van de doorgewinterde reiziger, zeker als die ook nog bij Ontwikkelingszaken heeft gewerkt. Niettemin is de aanblik van die gigantische, gefacetteerde kassen iets om nooit meer te vergeten!

Vlakbij Falmouth, diep weggestopt in Cornwall, ligt de tuin van Trebah; ook wel Garden Dreams genoemd. Het is inderdaad een lommerrijke droomtuin die is aangeleg rond een 60 meter diepe kloof. Hierdoorheen kronkelt een klein riviertje dat, net als de tuin zelf, uitmondt op een kiezelstrand aan zee. Er zijn vijvers met karpers en forellen en een hele verzameling exotische planten. Helaas zijn ze allemaal uitgebloeid, met uitzondering van de hortensia’s. En daar hebben ze er nogal wat van! De tuin is in het midden van de negentiende eeuw aangelegd. Het heeft honderd jaar geduurd voor hij klaar was. Daarna was veertig jaar nodig om hem te restaureren. Het resultaat is een spannend park met onder andere vele boomvarens en palmen. Ook een leuke tuin voor de kids, er zijn verschillende trails uitgezet. Die laten we maar voor wat ze zijn…..

Eva heeft het maar moeilijk andaag. Verkeer en Waterstaat van Cornwall heeft een heleboel nieuwe wegen en rotondes aangelegd, en die kent ze nog niet. Ze breekt er haar fraaie hoofdje over! En nu is ze moe en wil niet meer. Het weggetje waaraan onze volgende B&B ligt, moeten we dus zelf zoeken. Dat lukt niet, en dan moet je het gaan vragen. Maar aan wie dan? Bij alle huizen waar ik het probeer, staat de deur wijd open maar een deurbel is er niet. Ik kan niemand vinden. Alsof er zojuist een ramp is gebeurd en iedereen zojuist het dorp is uitgevlucht. Zo erg kan onze reputatie toch nog niet zijn? Een oudere dame heeft medelijden en wijst me vanachter een dubbele deur, waarvan de bovenste helft open is, de weg. Ze zag me gelukkig ronddolen. Het weggetje is smal, een gedeelte ervan leggen we zes keer af omdat we steeds voor een tegenligger in zijn achteruit moeten. Maar eindelijk zijn we er dan. De eigenaresse, een Kate deze keer, is verbaasd dat we er al zijn. Ze is een warhoofd, maar wel één met een flink gevoel voor humor. Fijntjes wijst ze Harry zijn plaats: “My name is Harry, as in Prince” wordt beantwoord met een “I have a dog called George, as in King”. Het gaat wel goed komen hier, als ze morgen tenminste niet vergeten is dat we moeten ontbijten…..