Vrijdag 12 september – Shirrell Heath

Wat kan ik over vandaag vertellen? Behalve dat het een geweldige dag was vandaag? Mensen die niet in tuinen geïnteresseerd zijn, kunnen nu maar beter ophouden met lezen want dit stukje heeft een hoog botanisch gehalte. Vandaag bezoeken we de tuin der tuinen, het Walhalla voor tuinkabouters. We gaan vandaag naar Wisley, juweel in de kroon van de Royal Horticultural Society!

De weg ernaartoe leidt door het grote, enge bos. Eigenlijk is het meer een donkere tunnel onder het bladerdek met zoveel bochten dat je nauwelijks 50 meter voor je uit kan kijken. Er is slechts één rijbaan en tegenliggers zie je dus nauwelijks aankomen en kun je moeilijk ontwijken. De lokale bevolking kent de weg en rijdt dus stevig door, reden voor menig schrikmomentje. Maar dan wijkt het gebladerte en voor ons ligt Wisley: tuincentrum, snuisterijen- annex boekwinkel maar vooral een supertuin.

Twee hectare vol borders, vergezichten, arboretum, kassen, alpentuin en wat niet meer. Vrijwel alle planten van bordjes voorzien. Het begint al goed: rond een vakwerkhuis, dat nu dienst doet als laboratorium, liggen prachtige ommuurde tuinen. In één ervan een border met vrijwel alleen maar salvia’s. Niet die suffige die worden gebruikt om rotondes op te leuken, maar prachtige subtropische soorten in koninklijke kleuren. Ze zijn net in bloei en zijn zo mooi, ik krijg er natte oogjes van.
Daarna geraken we, min of meer per ongeluk, bij de de lange borders. Een zee van kleur. Ik ben nog maar net hersteld van de salvia-border en nu dit weer. Ik spring een gat in de lucht. Harry staat versteld. Niet van mijn gestuiter, daar is hij wel aan gewend. Maar hij ging ervan uit dat er in dit jaargetij nog maar weinig in bloei zou staan en heeft het nu –enigszins onverwacht- erg naar zijn zin. Hij is juist weer erg gecharmeerd van de alpinetuin. En van de proeftuin waar juist dit jaar wordt geëxperimenteerd met dahlia’s. Vooral in het kader van “hoe groot kan een dahliabloem eigenlijk worden”? Ze zijn al gevorderd tot bloemen met een doorsnee van 30 cm. Ze lijken me niet regenbestendig……
Dan is er nog de geheel vernieuwde kas, die dit jaar pas is opengegaan maar er uitziet alsof hij door koningin Victoria is geopend in plaats van door Elisabeth II. Vol met de prachtigste tropische planten, en vol met mist waardoor alles nogal wazig wordt. Ik zie zonder bril niks, en met ook niet!
Rond de kassen liggen borders die zijn ontworpen door Piet Oudolf, Neerlands meest beroemde tuinontwerper. Veel najaarsbloeiers staan hier, afgewisseld met grassen. Heel modern maar ook heel mooi.

Een hele dag hebben we hier doorgebracht en nog hebben we niet alles gezien. Maar de voetjes willen niet meer, dus nemen we afscheid.
“All the flowers of all the tomorrows are in the seeds of today and yesterday!”, dat staat er op een bord vlak bij de uitgang. Het zegt alles.

Ik las ergens dat Wisley vijf professionele zadenplukkers in dienst heeft. Ik ben bang dat ze na ons bezoek er één de wacht kunnen aanzeggen…….

Op weg naar ons volgende Bed & Breakfast geraken we meteen weer op aarde, en in de file. Het kost ons een heel uur. Eva is er stil van, en heel even vinden we dat helemaal niet erg!